- бахия
- (бахя)[بخيه]1. як навъи дарздӯзӣ, ки дӯхти он аз рӯи шакл дида мешавад, кӯк, чок, дарз, ҷои дӯхташуда2. як навъи нақшу нигордӯзӣ; бахя (бахия) кардан // бахя (бахия) задан а) кӯк кардан, дӯхтан; б) нақшу нигор дӯхтан3. тиб. ҳар як аз кӯкҳо ё гиреҳҳо бо истифода аз нахи махсус барои дӯхтани ҷойҳои бурида ё ҷудошудаи бадан, махсусан дар амали ҷарроҳӣ4. тиб. нахи махсус аз ҷинси абрешим, пластик, филиз ва монанди онҳо, ки дар амали ҷарроҳӣ барои дӯхтани ҷойҳои бурида истифода мешавад◊ бахяи рӯи кор рафтан ошкор гардидани сир, фош шудани роз; бахя нахӯрдани гап таъсир набахшидани гап, нагузаштани гап
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.